Corry en Piet van Berkel
Het begon in de bus
Piet en Corry van Berkel uit de flat in de Professor Cobbenhagenlaan hebben al veel jaren wat betekent voor de bewoners van deze wijk. Het zijn dan ook echte Tilburgers, “we zijn hier geboren en getogen in deze stad”, aldus Corry. Dat geldt ook voor haar man Piet, die zes dagen jonger is, maar ook al heel wat jaren meedoet in het vrijwilligersbestaan in Tilburg maar ook daarbuiten. Corry en Piet wonen nu al vijftig jaar in de Reit en ze vinden het er heerlijk wonen.
Corry is begonnen met het helpen van mensen in de Reit toen ze 21 was. “Ik werkte toen in een noodwinkel voor kruidenierswaren, van de firma Stappaerts in een oude autobus. Deze was in de Abdij van Bernestraat neergezet. Voor de mensen in de wijk waren er toen nog totaal geen voorzieningen”, legt Corry uit. Alle mensen kwamen dus naar deze bus, want ze waren ozo gelukkig dat er eindelijk iets was. De klanten kwamen daar hun eerste levensbehoeften kopen, maar ze waren er ook voor de contacten. In de bus was ook een telefoon aanwezig bijvoorbeeld. “Er zijn mensen die zie ik nu nog, via de KBO ofzo.” Door het werken in de mobiele winkel heeft Corry veel mensen leren kennen, ook Piet.
In 1966 zijn Piet en Corry in de flat gaan wonen, de twee kinderen zijn van daaruit voor het eerst naar school gegaan. Voor Corry brak weer een nieuwe periode aan, maar wederom een zeer actieve: “Ze gingen naar de Sint Maartenschool, daar was een oudercommissie en daar kwam ik ook weer in terecht. Samen met veel andere mensen vanuit de wijk hielp ik met de activiteiten die de jongeren gedurende de schooljaren deden. Als de kinderen naar de middelbare school gaan, wordt dat allemaal minder en vervolgens stopt de hulp op school.”
Corry wilde nog steeds wat voor andere mensen betekenen en ook dingen doen die ze zelf leuk vond, maar er was de Reit toen geen wijkcentrum. “Het was toen eind jaren zeventig en ook voor de ouderen was er totaal niks te doen. Samen met enkele dames uit de buurt en Stichting Bejaardenwerk Tilburg zijn we toen begonnen om activiteiten op te zetten. Uit deze stichting is later ContourdeTwern voortgekomen”, vertelt Corry. In de Sportlaan, achter het belastingkantoor stond een houten keet en vandaar uit werd alles verzorgd. Er zaten ook enkele verenigingen en er werden daar dingen verzorgd voor de kinderen.
Toen kwam het wijkcentrum in de Westertorenlaan, nu is ook dat alweer gesloten. “Er is veel weg of gesloten, de Reit is een wijk die voortdurend een strijd moet leveren om activiteiten te organiseren, er is eigenlijk geen ruimte. Ook is dit een deel van de stad dat weinig faciliteiten biedt en slecht verbonden is met de rest van de stad”, verzucht Corry. Door de fietstunnel is wel betere verbondenheid en er komen wel weer initiatieven.
Maar ondanks dat het tobben is, blijft zowel Corry als Piet nog steeds bezig; “Ik verleen nog steeds hand- en spandiensten voor de KBO en Piet ook, die brengt de bladen rond. Ook gaan we geregeld naar Zonnehof om daar de activiteiten bij te wonen, bijvoorbeeld bij de Buurtkroeg. Het is ook een manier om de sociale contacten te onderhouden.” Maar door de hoge leeftijd, Corry is al boven de zeventig, worden de werkzaamheden van Corry nu wel minder. Maar door de velen vrienden en kennissen die ze erdoor heeft, zal ze zich niet vervelen.